Diecezja warszawsko-praska wydała dokument „Normy ochrony dzieci i młodzieży oraz zasady praktyk duszpasterskich w DW-P”. Ma on zapobiegać nadużyciom, w tym seksualnym.

Łapy przy sobie

16-stronicowa instrukcja diecezji warszawsko-praskiej wymienia prawa, jakie przysługują podopiecznym, takie jak m.in. prawo do poszanowania własnej godności, swobody wypowiedzi, poważnego traktowania zgłaszanych dorosłym problemów, poczucia bezpieczeństwa i doświadczania miłości, ochrony przed wszelkimi formami dyskryminacji.

Zawiera też szczegółowe wytyczne, jak powinien zachowywać się duchowny wobec nieletnich oraz jakie zachowania są niedopuszczalne. Zostały one przedstawione w 25 punktach. Ujmując rzecz w skrócie, duchownym nakazano trzymać ręce przy sobie, a język na wodzy.

Tekst głosi na przykład, że „Nie do zaakceptowania jest werbalne naruszanie godności dzieci i młodzieży, w tym erotyzowanie języka w ich obecności. W przypadku konieczności podjęcia rozmowy na tematy związane z płciowością należy wykazać się daleko idącą ostrożnością, delikatnością i roztropnością. Duchowny zawsze winien rozważyć, czy nie powinien tego uczynić świecki specjalista”.

Nieco szokować może fakt, że zwierzchnicy diecezji uznali za potrzebne przypomnienie swoim funkcjonariuszom, iż „stosowanie kar cielesnych wobec dzieci i młodzieży jest zabronione i od tej zasady nie ma wyjątków”, „zabrania się częstowania podopiecznych alkoholem, papierosami, środkami psychoaktywnymi”, „osoby duchowne lub personel sprawujący opiekę nad dziećmi i młodzieżą nie mogą być pod wpływem alkoholu i innych środków psychoaktywnych” oraz że „nikt nie może wyręczać dzieci i młodzieży ani pomagać im w czynnościach natury osobistej (toaleta, mycie się, przebieranie itp.), o ile są one w stanie wykonać te czynności samodzielnie (…) pomocy zawsze powinni udzielać świeccy, najlepiej tej samej płci”.

Dla stałych czytelników „Faktów i Mitów” jest jednak oczywiste, skąd wzięły się te punkty instrukcji, podobnie jak punkt 11: „Dzieciom i młodzieży przysługuje prawo do prywatności. W szczególny sposób prawo to winno być respektowane w takich miejscach, jak przebieralnie, pływalnie, łazienki i toalety. W wymienionych wyżej miejscach nikt nie może ingerować w prywatność wychowanków. W żadnym wypadku nie wolno wykonywać im zdjęć ani nagrywać”.

Innowację stanowi punkt 4, kładący kres poufnym spotkaniom na osobności: „Dzieci i młodzież nie powinny przebywać w pomieszczeniach mieszkalnych duchownych, zwłaszcza w pojedynkę. Jeżeli ich dobro wymaga indywidualnego spotkania z duchownym, spotkanie to nie może odbywać się w warunkach odizolowanych. Duchowny przeprowadzający takie spotkanie powinien zatroszczyć się o transparentność (przeszklone drzwi lub ściany pomieszczenia, obecność innych osób w bezpośrednim pobliżu itp.). Indywidualnych spotkań z dziećmi i młodzieżą nie wolno w nieroztropny sposób mnożyć ani przedłużać”.

Nowością jest też punkt 15: „Obowiązującą zasadą doboru osób, które w dziełach parafialnych i diecezjalnych sprawują pieczę nad dziećmi i młodzieżą, jest ich weryfikacja w rejestrze prowadzonym przez Ministerstwo Sprawiedliwości na podstawie ustawy z dnia 13 maja 2016 roku o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym” (szkoda tylko, że duchowni pedofile znajdują się w niejawnej części rejestru…). Dokument nakazuje też poważne traktowanie wszelkich doniesień o nadużyciach i niezwłoczne zgłaszanie ich przełożonym (ciekawe, czemu nie policji?). – Ochronę dzieci i młodzieży traktuję jako priorytet. Przepraszam wszystkie osoby, które w jakikolwiek sposób zostały skrzywdzone przez duchownych.

Pragnę uczynić wszystko, żeby poczuły się znowu bezpiecznie we wspólnocie Kościoła i odzyskały zaufanie – mówił biskup warszawsko- praski Romuald Kamiński na konferencji prasowej, poświęconej rzeczonemu dokumentowi. Zaprezentował też oficjalne statystyki diecezji, dotyczące przypadków wykorzystywania seksualnego dzieci przez duchownych. Na stronie diecezji czytamy, że „w ramach procedur kościelnych wszczęto 12 postępowań, z których 2 nie potwierdziły prawdziwości oskarżeń. Spośród 10 pozostałych spraw, 3 zostały zakończone.

Wszyscy duchowni, wobec których toczyło się lub toczy postępowanie, są odsunięci od pracy z dziećmi i młodzieżą. Trzej kapłani zostali suspendowani. Na czas prowadzenia postępowań wszyscy byli odsunięci od pełnionych obowiązków. Zostali poddani diagnostyce psychologicznej oraz odbyli pokutę przewidzianą prawem kościelnym”. Kościół najwyraźniej zaczyna zdawać sobie sprawę, że dalsze zamiatanie pod dywan problemu nadużyć wobec nieletnich przyniesie mu więcej szkody niż pożytku. Na ile jednak biskupi są zdeterminowani, żeby w praktyce nie tolerować łamania głoszonych przez siebie zasad? Przekonamy się. Z dokumentem można się zapoznać na stronie diecezji i w razie potrzeby machać nim przed nosem.

Artykuł powstał dzięki portalowi Kler 2018 online