Zielony skarb prosto z lasu

Co potrafi pospolity skrzyp polny. Dlaczego polecał go Jerzy Waldorff?

Skrzyp polny ma wiele nazw zwyczajowych i można go spotkać dosłownie wszędzie. Ale czy wiemy, co ten pospolity chwast potrafi?

Sosenka, koński ogon, jedlinka polna, chwoszcz, jodełka, chwoszczka, skrzyp kartoflowy – to najczęściej spotykane nazwy zwyczajowe skrzypu polnego. Runo leśne, to miejsce gdzie możemy spotkać te wyjątkową roślinę. To tutaj wśród traw, paproci, mchów, grzybów, porostów i innych roślin rośnie prawdziwy skarb. Wygląda jak miniaturowa choinka i osiąga wysokość do 40 centymetrów.

AŻ 9 ODMIAN SKRZYPU
W Polsce, występuje 9 gatunków skrzypu. Ale do celów leczniczych, używany jest tylko skrzyp polny (Equisetum arvense L.). Mała jodełka jest rośliną wieloletnią, nadzwyczaj „demokratyczną” – występuje bowiem na terenie całego kraju… Miniaturowa sosenka, potrafi rosnąć na glebach piaszczystych, gliniastych i lekkich. Spotkać ją można na polach, ugorach, murawach, zaroślach i jasnych lasach. Dla miłośników lasu, ziele skrzypu polnego – to zielone złoto, na które czeka się cierpliwie przez cały rok… Jednak rolnikom, skrzyp polny zarasta całe pola, obniża zbiory i jest traktowany jak chwast. Co więcej, jest trudny do wytępienia z powodu niezwykle żywotnych korzeni, które nawet pocięte, bardzo łatwo się ukorzeniają. Skrzyp polny pojawia się wczesną wiosną i cieszy oko, pięknym jasnozielonym kolorem. Łodyżki ma sztywne, wewnątrz puste, szorstkie z powodu zawartości w nim krzemionki. Przy zgniataniu rośliny w ręku, skrzyp polny skrzypi (stąd nazwa skrzyp). I to jasnozielone ziele skrzypu polnego, jest szeroko rozpowszechnionym produktem ziołolecznictwa. Skrzyp polny wchodzi w skład wielu preparatów leczniczych (granulaty: Urogran, Reumogran, Betagran) oraz mieszanek ziołowych: Cardiosan, Urosan, Reumosan, Pulmosan. Ale po co chodzić do apteki i płacić za coś, co jest za darmo?
Wystarczy wybrać się na krótką wycieczkę do lasu. Na dzień zbioru, należy wybrać dzień pogodny. Rośliny muszą mieć barwę jasnozieloną, bez brunatnych, rdzawych plam. Choinkowate pędy ścina się dużymi nożycami, około 10 cm nad ziemią. Następnie, trzeba je wysuszyć w cieniu i przechowywać w suchych, przewiewnych miejscach.

CO ZAWIERA SKRZYP?
Zielone pędy skrzypu polnego, zawierają: flawonoidy (ekwizetryna, izokwercytryna, galuteolina, apigenina), alkaloidy (min. nikotyna), saponiny (ekwizetonina), mikroelementy (potas, fosfor, żelazo, mangan), kwasy organiczne (askorbinowy, akonitowy), sterole roślinne – a przede wszystkim, rozpuszczalną i łatwo wchłanianą krzemionkę (kwas krzemowy).
To właśnie krzem, czyni ze skrzypu polnego zioło o wyjątkowych właściwościach prozdrowotnych. Krzem jest pierwiastkiem śladowym, którego poziom w organizmie człowieka zmniejsza się wraz z wiekiem… Dlatego też, systematyczne dostarczanie tego pierwiastka (szczególnie po czterdziestce) skutecznie zapobiega przedwczesnym procesom starzenia. Skrzyp polny działa przeciwbakteryjnie, remineralizująco i regenerująco. Mało tego, skrzyp polny a właściwie krzem w nim zawarty, nazywany jest pierwiastkiem urody. Dlatego też, jest szczególnie lubiany przez kobiety… To bowiem dzięki krzemowi, udaje się powstrzymać siwienie włosów, zmniejszyć problem cellulitu, wzmocnić kruche paznokcie, wyleczyć trudno gojące się rany, poradzić sobie z łupieżem czy zapewnić skórze elastyczny i młody wygląd. Ten kto ma krzemu za mało – często choruje na rozmaite grzybice i jest podatny na zakażenia bakteryjne.

ZIELE SKRZYPU POLNEGO, JAKO ŚRODEK LECZNICZY
Skrzyp polny, używany jest szeroko w celach leczniczych. Usprawnia przemianę materii, dba o dobry stan błon śluzowych, zapobiega miażdżycy tętnic i odwapnieniu kośćca. A kiedy złamiemy rękę lub nogę, to w miejscu złamania kości, poziom krzemu podnosi się aż 50-krotnie! Wszystko po to, aby maksymalnie przyspieszyć proces mineralizacji kości i budowy nowej tkanki łącznej… Nietrudno zgadnąć, co się dzieje gdy poziom krzemu w organizmie człowieka, jest za niski. Po prostu – proces zrastania się kości – trwa o wiele dłużej. Ziele skrzypu, odgrywa istotną rolę w leczeniu: krwawych wymiotów, zgagi, wrzodów, zapalenia błony śluzowej i hemoroidów. Skrzyp polny zapobiega tworzeniu się kamieni w pęcherzu moczowym i nerkach. Picie herbatki ze skrzypu polnego, zalecane jest przy puchnięciu nóg, gdyż ziele to uszczelnia naczynia krwionośne, co wpływa na zmniejszenie się obrzęków. Herbatka z ziela skrzypu, usuwa także bóle reumatyczne, nerwobóle oraz bóle korzonkowe. Picie naparów ze skrzypu, poleca się szczególnie małym dzieciom cierpiącym na nieżyty oskrzeli i astmę oskrzelową.

A kto był największym fanem herbatki ze skrzypu? Chyba Jerzy Waldorff, znany przed laty miłośnik muzyki operowej. To on polecał wielokrotnie w prasie, picie na co dzień herbatki ze skrzypu polnego, która wspaniale mu służyła…

A czy skrzyp polny ma jakieś działania niepożądane?
Tak, ma. Długotrwałe stosowanie skrzypu polnego (ponad 3 miesiące), może doprowadzić do niedoboru witaminy B1… Dlaczego? Ponieważ skrzyp polny zawiera antywitaminę B1. Dlatego też, jeśli stosuje się skrzyp polny (non-stop) przez ponad wspomniane 3 miesiące – to trzeba uzupełniać niedobór witaminy B1… Jak? Na przykład spożywając drożdże czy pestki słonecznika. Albo wybierając z aptecznej półki suplement diety, zawierający naturalne witaminy z grupy B.